පාලු මාවතේ ගොසින්
රියට මුවා වෙමින්මොකටදෝ සැරසෙමින්
අප දුටු සැනින්
කිසිවක් නොවුණු විලසින්
පූසි පැටවුන් ලෙසින්
මාරු වුණා නේද එතනින්
අපිද ඒ නොදුටු ලෙසින්
ඉදිරියට ගියේ සෙමින් සෙමින්
දැන් ගමන නිෂ්පලයි සිතමින්
එන්න හැරුණා අපි සැම එක සිතින්
එදා සිට අද වෙනකන්
කන්න ගිය විට කැන්ටිමෙන්
අපි දෙස කන්න වගේ බලමින්
ඇය ඉන්නේ මන්දැයි සිතමින්
මේ ටික ලියනකන්
වද දුන් මරේ, උෂාන් යන උන්
සහ මදුමල් මතක් කරමින්
ලෝචා, ශානුක සමගින්
තබමි නැවතුම මෙතනින්
මෙච්චර දුරට කියෙව්වනන්
අමතක නොකර මචන්
like එක click කරපන්
comment එහෙකුත් දාපන්
