Sh*t අපේ අම්මලා actually says....

"බලන්න, අහවල් ළමයට 100ක් ගන්න පුළුවන් උනානං ඇයි ඔයාට බැරි?"

"ඒත් අම්මේ මං පන්තියෙන්ම 10 වෙනියනේ, අහවලත් මට වඩා පහලින්!"

"මේ, මට අනිත් ළමයින්ගේ ලකුණුවලින් වැඩක් නෑ!"

****************************

උදේ 5.30ට : "ළමයෝ වෙලාව හයයි! නැගිටිනවා, අද ඉස්කෝලේ යන්නෙ නැද්ද?"

එකෝමත් එක කාලෙක.... - තාරුණ්‍යයේ හදගැස්ම අඳුනන අපේ කාලයේ කවි කතාව

ෂුවර් හැමෝම බලනවා ඇති මොකෝ මම මේ දවස්වල දිගට හරහට කවි, නිසදැස් ලියන්නේ කියලා. හ්ම්ම්, මට හිතෙන විදියට නම් ඒක වඩා ලේසියි පතරංග ජේද ලියනවට වඩා. කොහොමහරි ඔන්න මමත් කවි කතාවක් ලිව්වා. ඇත්තටම ඊයේ රෑ නිදාගන්න ගියාම තමා මේ අයිඩියා එක ආවේ. අපි හැමෝම පුංචි කාලේ අහල, කියවල, විඳලා, විඳවලා තියෙන "සිරිමත් මගේ සකි" කියන කවි පන්තිය තමයි මම මේකට මූලබීජය ලෙස අරගත්තේ. කියවලා බලන්නකෝ. ඔයාගේ අදහසුත් දක්වන්න ^_^

එකෝමත් එක කාලෙක
ඈත ගම්දනව්වක
කටුමැටි ගැසූ මැදුරක
උන්න දරුවෙක් නමින් තාරක

පියා ගොවියෙකි හීං බණ්ඩා
ගෙවිලියකි මව කිව්වෙ මැණිකා
මෙතුන හැර තව ගෙදර උන්නා
සිය වසකි තාරකගෙ සීයා

ගෝල්ෆේස් හෝටලේ - මචං 3 කොටස

බේරේ වැවේ වැව් ඉවුරේ වතුර මට්ටමට
අඩියක් ඉහළින් තැනු මගෙ සොඳුරු මන්දිරෙට
එළිය සදන ඔබ අප දා රට ගිය දිනෙකට
මං විතරක් ඉඳල වැඩක් නෑ පොඩි උන්හට

දුන්නෙ මමයි සල්ලි ඌට මෙහේ දාල රට යන්නට
නැතුව නැතිකරන්න නෙමෙයි සල්ලි දීල අර හොරෙක්ට
මේ කරදර ඔක්කොම ඔබෙ මල්ලිට පින්සිදුවෙන්නට
මට විනාඩි පහක් දෙන්න ගිහින් ඌට ඇනල එන්ට

ගෙදර ගියා
දොර වහලා
දොර ඇරියම මිත්තණියෝ
"කෝ ස්ටැන්ලි"

ගිනිගෙඩි, ගිනිබෝල සහ අකුණු

වැස්සයි ගෙරවිල්ලයි

මතක්කලා මට කතාවක්

මං පොඩිකාලේ

අපෙ ලොකු ආච්චි කිව්

ආච්චි තරුණ කාලේ

හිටියෙ මීපේ මහගෙදරලු

දවසක් දා

හැන්දෑවක

අකුණකුත් එක්ක

ගෙට ආවාලු මහා

ගිනිගෙඩියක්.....

ඇරල තිබුණ

දොරෙන් ඇවිත්

ආච්චි වාඩිවෙලා

හිටපු

පුටුව යටින්

විදුලි වේගෙන්

ගිහින්.....

කැබිනට් එකෙ

වීදුරු බිඳගෙන

නැවතුනාලු

වෑර්ලස් එක පුපුරවාගෙන!

මම නං ජීවිතේටම

ගිනිබෝලයක්

දැකල තියෙන්නෙ

එකපාරයි

ඒ අතින් අපෙ

ආච්චිලගේ තරුණකාලේ

කොච්චර වාසනාවන්තද?

ගිනිබෝල ගේ ඇතුලටම

ඇවිත්නේ.....

Bilingual අදෝනාව

එක

කැලැන්ඩර් year

එකකට

New Year's, අවුරුදු,

වෙසක්

සහ

Mid Summer,

Halloweeනුත්,

තව නත්තල් සමගින්

පාර්ටි 

set වෙන

අනිකුත් institute වල

කෙල්ලෝ කොල්ලන්ට

කියන වග නම්.....

NIBM එකේ අපිට,

හුලං යකෝ, හුලං!

No Shit, රෙද්ද!

පියල් එන්ටර් වෙයි - මචං 2 කොටස

ජර්මන් ගැහැණිය මගේ වත උඩ නැග
ගිනිගෙන දැවෙනා ආශාවන් සැම
සන්තර්පනයට අර අඳිනා තැත
බලා හිඳිනු මිස කුමක් කරනු වෙන

ලැබුණත් මුදලින් තෘප්තිය නැත අද
ලද සැන එසැනින් එළියට බට මම
කොරිඩෝවේ ඉඳ අමතන යහළුව
හෑන්ඩ්බෝල් ඒ කුණුහරපයක්ද

ස්ටැනා සහ මනෝජ් - මචං 1 කොටස

පෝස්ටර් මිටිය ඇත මගේ කිහිල්ලේ

බාල්දියේ හොඳහැටි උකු පාප්පේ

පාරේ මොකෙක්වත් නැති මේ නිනව්වේ

අලවාපන් කොලයක් ඔය ඉලව්වේ

ඈතින් වැනෙනා එළියකි පේන්නේ

පටි ඩබලක් එන ලෙසකුයි හැඟෙන්නේ

ඔය ගැට්ටට මුවා වෙලා ඉඳින්නේ

පර බල්ලෙක් මෙතන ඇවිත් හු*න්නේ

සුළුදිය යයි ගලා

මෙතන උඹට හිනා

දීපිය ඔය පෝස්ටරේ

පිසද ගන්න මෙමා

බුරියානි කන පූස්පැටියා

"අපි කොහෙහරි යන්.." එයා කිව්වා. 

"කොහෙයන්නද අනේ දැන්? සල්ලිත් නෑ මං ගාව. ගෙදර යන්" මට නං ගෙදර යනවා ඇරෙන්න වෙන මුකුත් කරන්න මූඩ් එකක් නෑ.

"ඇයි ශානුක ඔයා ඊයේ අරම කිව්වේ? මට දරාගන්න බැරිවුණා ඔයා කියපු ඒ කතාව." මගේ අතින්වත් අල්ලන්නේ නැතුව එයා තනියම ඇවිදිනවා.

"මං කිව්වනේ සොරි කියල, පැටියෝ. මගේ අතින් වැරදිලා වගේ ටයිප් උනේ. හිතල මතල කිව්වා නෙමෙයි" 

"ඒ උනාට මගේ හිත රිදුන. මගේ කොල්ලනේද මෙහෙම කියන්නෙ කියල හිතල." 

දන්නෙම නැතුව බෝගහ ගාවටම ඇවිත්. උදේ ඉඳල මාත් එක්ක හිනාවත් උනේ නෑ. මූණ එල්ලගත්ත ගමන්. අද නං මෙයාව හලනවා බොරු. "මොනාහරි කනවද?"

"හ්ම්ම්. යන්කො" එයාම මට අඳුන්වල දීපු බෝගහ ළඟ බත් කඩේ. හැමදාම යන එන තැනක් නෙමෙයි උනත් කවදාවත් එයා නැතුව මං ඇවිල්ලම නෑ. 

බ්ලොග් අතීතාවර්ජනා

බ්ලොග්.... හ්ම්ම්... දැනට අවුරුදු 3,4ක ඉඳං මං සම්බන්ධ වෙලා ඉන්න දෙයක් තමයි, බ්ලොග්!!

මගේ මුල්ම බ්ලොග් එක මං පටන්ගත්තේ මගේ මුල්ම [සහ එකම] මොබයිල් ෆෝන් එකෙන්. ෆෝන් එක සෝනි එරික්සන් K530i එකක්.

ෂර්ලොක් හෝම්ස් සහ චන්දන මෙන්ඩිස්

ෂර්ලොක් හෝම්ස් - විවාදයකින් තොරවම සර් ආතර් කොනන් ඩොයිල්ගේ විශිෂ්ටතම නිර්මාණය. වර්ෂ 1887 සිට අද දක්වාම ඇති නොවෙනස් ජනප්‍රියත්වය එයට හොඳම උදාහරණයක්. මුල්ම ප්‍රකාශනය වුණු "ලෝහිත පරීක්ෂණය" (A Study in Scarlet) පාඨකයන් අතට පත්වෙන්නේ 1887 Beeton's Christmas Annual සඟරාවෙන්. එදා ඉඳං වසර 40ක් පුරා, 1927 වෙනතුරු විවිධ සඟරාවල හෝම්ස්ගේ කතා පළවුණා. ඒ අනුව වාර්තා වෙන කතා සංඛ්‍යාව 60ක් (දීර්ඝ නවකතා 4කුත් කෙටිකථා 56කුත් වශයෙන්). 

නමුත්, නමුත් හෝම්ස් කතා තියෙන්නේ එච්චරයිද???? මෙන්න මේ ප්‍රශ්නය පසුගිය වසර 10ක පමණ ඉඳලා ලාංකීය සිංහල පාඨකයන් අතර නිතර නිතර ඇතිවුණා. විශේෂයෙන්ම "කොළඹ ජ්‍යාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනය" පැවැත්වෙන දවස්වලට වෙනදාටත් වඩා. ඇයි එහෙම වුණේ?? අපි කතා කරමු. 

බාහිර ස්වරූපය, මිනිස්සු සහ මම

කවුරු කොහොම මොනවා කිව්වත්, මිනිස්සු මුලින්ම අනිත් ඇවුන්ව මනින්නේ බාහිර ස්වරූපයෙන්.

මේක මට අද ඊයේ තේරිච්ච දෙයක් නෙමෙයි උනත් ඊයේ පොතක් ගන්න විජිතයාපා එකට ගොඩ වෙච්ච වෙලාවේ ආයෙත් මගේ ඔලුවට ආවා. ඇත්තටම සීබ්‍රෙක් වගේ කොන්ඩේ කපාපු, ෂර්ට් එක උඩින් දාල බොත්තම් දෙකකුත් ඇරගත්තු, කෙට්ටු කොල්ලෙක් රටේ නමගිය, ටිකක් ගණන් ඉංග්‍රීසි පොත් තියෙන කඩේකට ගියොත් කඩේ ඉන්න සික්කෝ මොන විදිහට ඌ දිහා බලයිද????